Ivonne

11 september 2018

De eerste keer dat ik hoorde met een Cochleair Implantaat

Op 24 oktober 2013 kreeg ik de eerste aansluiting van de processor op mijn ingebouwde Cochleair Implantaat (CI). Wordt het vandaag de eerste dag van de rest van mijn leven? Of wordt het de eerste dag van een nieuw horend leven? vroeg ik me af. Spannend. Ik had geen enkel idee wat mij te wachten zou staan aan geluid.

De eerste uren 

De elektroden worden geactiveerd door middel van kleine stroompjes die de gehoorzenuw prikkelen. Allereerst moet ik per elektrode aangeven of ik iets hoor en of dat zacht, goed of hard klinkt. Deze verschillen zitten heel dicht bij elkaar. Alle pulsjes van de elektroden klinken hetzelfde, soms neem ik plotseling een andere toonhoogte waar. Vervolgens moet ik alle elektroden met elkaar vergelijken, ze moeten allemaal even hard klinken.

Dan word ik losgekoppeld van de computer en overgeleverd aan het geluid van de omgeving. Alles is hoorbaar, maar zonder verschil in zacht en hard, dichtbij of veraf en nauwelijks toonhoogteverschil. Ik herken geen hout, metaal, zucht, stem, spraak. Alleen enorm veel geluid. Ik noem het &^@)(*!+)*^$#^*(()*&)(*_), totaal onherkenbaar. Non-stop, allemaal even hard en met nagalm. Mijn brein en zenuwen zijn nog niet zo snel… Ik moet lachen om al het absurde geluid. Het CI heeft zijn eigen geluid en lacht met mij mee. Ik krijg de slappe lach. Ik kan het geluid alleen maar ondergaan en plotseling is er een S-klank tussen de 2@s#+&SS^)_*)SS(*&^%&*SSS#@. Dit is het begin van een klein beetje spraakherkenning.

Onderweg naar huis, zittend in de auto, hoor ik met mijn hoortoestel in het ene oor en het CI op het andere oor, het bekende motorgeluid en Henk die met mij praat. Ik hoor de wielen op het wegdek, de andere auto’s die ons voorbij rijden. Ik slik, mijn jas kraakt tegen de stoel, mijn mouw schuurt langs mijn broek, bij elke beweging hoor ik mijn haren %&^_)#@@#_)(**&^$$#. Als we bijna thuis zijn herken ik iets… Ik joel van enthousiasme!

In het eerste deel van het volgende luisterfragment hoor je het geluid zoals ik het hoorde met een hoortoestel (zonder een CI). In het tweede gedeelte komt het geluid van de eerste uren met een CI erbij. Plotseling herken ik een geluid. Hoor jij het ook?

(klik voor geluid)

De eerste dagen

Ik mag de uien snipperen. Een ui kraakt als je het snijdt. Het sap van de ui spettert. Het snijden van het mes maakt geluid. Het vallen van de stukjes ui op de snijplank maakt geluid. Olie spettert in de pan. Water stroomt. Handen die tegen elkaar wrijven. Handen afdrogen aan een doek. Het knapperend haardvuur in de kamer. Terwijl ik onder de afzuigkap sta hoor ik plotseling de telefoon rinkelen. Ik kan mij maar moeilijk concentreren op het koken.

Nog een keer de kraan opendraaien, weer dicht en weer open, een bord onder de waterstroom, een pollepel erbij, mijn hand in het water, een deksel onder de kraan, druppels vallen, Water stroomt weg in het putje. Gelukkig wordt de regie in de keuken even overgenomen.

Mijn dochter zet hardstyle muziek op. De bas-beat dreunt in mijn ene oor, CI doet @%$#$*&^_)( $^#&^)*, plotseling hoor ik in de maat een tamboerijn.

Ik droom over geluid, niet in beelden maar in geluiden. Ik woel, ik draai, ik beleef en ik pieker ‘ s nachts over en met geluid. Het is zo wonderlijk en enerverend dat ik het nieuwe horen ’s nachts allemaal nog een keer moet doornemen.

De gewaarwording van &^%%$^@%#@*&(U)_(**%^$ is er nog steeds. Daartussen ontdek ik geluiden waar ik betekenis aan kan geven. Zoals stromend water, of als ik plas ‘SSSSJJJJJ…’, maar water valt en dat klinkt anders weet ik. En mijn brein snapt dat nog niet. Die maakt daar nog een tingel-tangel geluid van.

De eerste weken 

Mijn andere dochter begint te fluiten in huis. Ik zing het deuntje mee. Ze is er helemaal stil van geworden. Ik voel me een pasgeboren baby die de wereld van geluid opnieuw ontdekt.

Voordat ik een CI kreeg was ik vooral bezig met wat ik misschien zou gaan verliezen. Achteraf blijkt dat ik vooral veel gemist heb. Bij sommige geluiden gaat de herkenning vanzelf, andere geluiden moeten door iemand anders nagebootst worden en vervolgens kan ik het ook horen. Er zijn ook geluiden bij die wekenlang onbegrijpelijk blijven. Voetstappen als een klingel-klangel? Auto’s die rijden op ijsblokjes? Zuchtende bloemen? Een krakende lamp? Vloerkleden die ademen?

Ik ontdekte hele vieze geluiden en moest daar ook mee leren omgaan. Maar ook heel veel mooie geluiden. Handige geluiden die mij informatie geven. Rustgevende geluiden, gekmakende en irritante geluiden. Focus is een van mijn sterkste kwaliteiten die ik ontwikkeld heb door het Ushersyndroom, maar sinds mijn nieuwe, horende leven ben ik voortdurend afgeleid

Na het eerste jaar

Na enkele weken klinken alle geluiden ‘normaal’, sommige geluiden doen er wat langer over. Mijn gehoorzenuwen zijn soepeler geworden en mijn brein heeft zich aangepast. Alles valt op zijn plaats.

Het volgende fragment laat horen hoe ik het vroeger hoorde met hoortoestellen voordat ik een CI kreeg en hoe ik het nu hoor. In het middenstuk hoor je alleen het CI geluid zoals ik het de eerste weken hoorde, het laatste gedeelte is CI-geluid met een akoestisch component. Ik heb geprobeerd de klank van een CI na te bootsen.

(klik voor geluid)

Op 12 juni 2017 krijg ik de aansluiting van mijn tweede CI. Het is weer hard werken en enerverend, maar het revalideren gaat nu heel anders dan de eerste keer. #ItTakesTwoToTango

Over Ivonne Bressers

Ivonne Bressers heeft het Ushersyndroom, dit betekent dat je langzamerhand doof én blind wordt. Het is een zeldzame aandoening. Meer informatie hierover is te vinden in de volgende website: www.ushersyndroom.nl

Elk jaar publiceert Stichting Ushersyndroom in de maand september een blogserie voor meer bekendheid van de zeldzame ziekteUshersyndroom. Elke derde zaterdag van september is het Internationale Usher Awareness Day. Deze blog is uit de serie ‘Usher en de eerste keer’ uit 2017.

Geluidsfragmenten: Roel Toering van Stable Studio.